Wychowanie w teorii

Dziecko nie chce wykonywać poleceń rodziców, opiekunów czy nauczycieli – to najbardziej powszechny problem wychowawczy, z którym przychodzi nam się mierzyć. Często, nazywając dziecko „niegrzecznym”, mamy na myśli fakt, że nas nie słucha, czyli wypadałoby nazwać je raczej „nieposłusznym” lub „niepodporządkowanym”. Winą za taki stan rzeczy obarcza się, oczywiście, rodziców, którym zarzuca się nieporadność i nieskuteczność. Innymi słowy, panuje ogólnie przyjęte przekonanie, że to rodzic nie umie wychować dziecka, przez co dziecko […]

Pewnego dnia na placu zabaw:  Fabian bawił się w piaskownicy. Zbudował zamek i fosę, poustawiał rząd kasztanów, które pełniły rolę najeźdźców, którzy chcieli opanować jego zamek. Chłopiec odpierał atak, obsypując kasztany piaskiem, który był jego bronią. Na brzegu piaskownicy siedziała jego mama, która upomniała go:  – Fabian, nie syp piaskiem.  – Ale, mamo, ja powstrzymuje atak.  – To powstrzymuj inaczej, bo zaraz obsypiesz dzieci.  – Ja muszę

Katarzyna Rybaniec, Refleksyjna Babeczka Obgryza. No, cóż … pogódź się z myślą, że z dnia na dzień nie przestanie. Przede wszystkim należy przyjrzeć się, w jakich sytuacjach to robi. Chodzi o to, by wykluczyć ewentualne przyczyny psychologiczne, takiej jak reakcja na silny stres. Jeśli obgryzanie ogranicza się do konkretnej sytuacji, należy zinterpretować je jako sygnał, że mamy do czynienia z problemem do rozwiązania, stresorem, z którym dziecko sobie nie radzi. Tu problemem nie jest samo w sobie

Osobiście, nie znam gorszego uczucia, niż frustracja rodzica, który, mimo wysiłków, nie może nakarmić swojego dziecka. Wiem, jak to jest, gdy całe życie rodzinne kręci się wokół przygotowywania i podawania posiłków. Atmosferę w domu determinuje ilość zjedzonego przez dziecko obiadu. Są dwa możliwe rozwiązania tego problemu: albo dziecko zacznie jeść, albo rodzic nabierze pewności, że wszystko jest w porządku i … odpuści.  A może diabeł tkwi w szczegółach?  1. Fotelik

Minęło pół roku wyłącznego karmienia piersią lub mlekiem modyfikowanym. Pełna entuzjazmu, proponujesz swojemu dziecku marchewkę, kaszkę, zupkę. A ono … nie chce jeść. A może sytuacja trwa już kilka miesięcy lub… lat? Przecież musi być jakieś wyjście! Zanim przejdziemy do rozwiązań, musimy ustalić możliwą przyczynę odmowy jedzenia przez dziecko.  Przyczyny wynikające ze stanu zdrowia dziecka:  1. Zaburzenia logopedyczne.  Być może przeszkodą

Katarzyna Rybaniec Zdrowa, zbilansowana dieta, to podstawa prawidłowego rozwoju dziecka. Szczególne znaczenie ma w pierwszych latach życia, bowiem wpływa na kształtowanie prawidłowych nawyków żywieniowych oraz budowanie odporności … Jeśli w połowie powyższego zdania opadły Ci ręce, bo przecież doskonale to wiesz i jesteś tu dlatego, że mimo starań, Twoje dziecko konsekwentnie zamyka wrota swojej buzi, to przybijam Ci piątkę i zapewniam, że jest kilka rzeczy, które jednak mogę Ci doradzić. Tekst podzieliłam na trzy

Alicja Gola, Edukatorka Pozytywnej Dyscypliny Nadchodzi wieczór. To dzień, w którym macie umyć głowę. Trudno stwierdzić, które z Was bardziej się denerwuje, Ty czy dziecko. Za chwilę stoczycie bitwę. Będzie wygrany i przegrany. No cóż, tak musi być. A może jednak nie musi? Zanim umyjecie głowę: Rozwiązywanie problemu z myciem głowy należy zacząć jeszcze przed przystąpieniem do tej czynności. Temat warto przegadać w luźnej atmosferze, kiedy emocje są pod kontrolą (często w łóżku na leżąco –

Alicja Gola, Edukatorka Pozytywnej Dyscypliny: Czy Twoja córka krzyczy i płacze, kiedy próbujesz zrobić warkocze na jej głowie? Ucieka na sam widok szczotki? Krzyczy: “Nie chcę” Wstaje rano ze „stogiem siana” na głowie? Przecież musi wyglądać schludnie w przedszkolu. Co robisz? Czeszesz na siłę i zdecydowanie mówisz: „Siedź!”? Zastanawiasz się dlaczego Twoja córka nie współpracuje. Upiera się? Nie. Nie przeciągajmy dłużej tej liny, nauczmy ją elastyczności i współpracy.  Szukajmy sposobów, które

Pewnego dnia na placu zabaw:  Hania przyszła na plac ze swoim wujkiem Bartkiem, który opiekuje się nią, gdy jej rodzice muszą razem wyjeżdżać do lekarza. Towarzyszył im także kolega wujka, Pan Tomek, ze swoim synem, pięcioletnim Marcelem. Hania zabrała ze sobą swojego ukochanego pluszaka, kota Miałczka, z którym rzadko się rozstaje. Tego dnia, Hania bawiła się na zjeżdżalni. Puszczała najpierw Miałczka, potem sama zjeżdżała. Nagle Marcel porwał

Pewnego razu na placu zabaw: Kilkuletnia Zosia usilnie próbowała wspiąć się na sznurkową pajęczynę. Przyglądała się temu jej babcia. – Zosia, złaź stamtąd bo spadniesz.  – Chcę się wspiąć tam na górę.  – Zejdź, bo to dla ciebie za wysoko. To zabawa dla starszych dzieci. Jesteś za mała.  – Pomóż mi, babciu.  – Powiedziałam, zejdź. Jak się nie słuchasz, to więcej nie przyjdziesz na plac.  Zapłakana Zosia oddaliła