Poszukując rozwiązań, dziecko kształtuje cenne kompetencje życiowe, które będą bezcenne w dorosłym życiu i pracy. Za każdym razem, gdy napotka trudność, nie popadnie w bezradność i frustracje, tylko z automatu nastawi się na obmyślanie strategii, jak sobie z nią poradzić.
A Ty, którą strategię wybierzesz w wychowaniu swojego dziecka ?
Pozytywna Dyscyplina jest nurtem wychowawczym, który nie uznaje kary za efektywną strategię, z uwagi na jej negatywne skutki w długofalowej perspektywie. Kara polega na rozgrzebywaniu tego, co się już wydarzyło i „zapłacie” za popełniony błąd. Jane Nelsen, w swojej książce „Pozytywna Dyscyplina”, która leży u podstaw nurtu, wyjaśnia, że dużo lepsze efekty wychowawcze, osiągniemy skupiając się na przyszłości i poszukiwaniu skutecznych rozwiązań dla problemów. Autorka pisze: „Poszukiwanie rozwiązań jest skuteczne tylko w atmosferze spokoju i porozumienia.” Ważne jest zatem, aby najpierw uspokoić emocje, potem wspólnie z dzieckiem szukać rozwiązań na przyszłość. Dostęp do części mózgu, odpowiedzialnej za uczenie się, jest możliwy tylko i wyłącznie wtedy, gdy dzieci czują się dobrze i nie są zalane adrenaliną i kortyzolem (hormonem stresu).
Istotne jest również to, by nie sugerować dzieciom gotowych rozwiązań i nie wyręczać ich w poszukiwaniach. Cytując J. Nelsen: “Zbyt często mówimy dzieciom, co się stało, co jest nie tak, jakie są przyczyny, jak dziecko powinno się zachować i czego powinno się nauczyć i co powinno w związku z tym zrobić. Zamiast wydobywać wiedzę z dziecka, dorośli usiłują ją w nie włożyć i dziwią się, że niczego się ono nie uczy”.
Zatem, kiedy uda nam się ochłonąć i uspokoić emocje, warto porozmawiać z dzieckiem o sytuacji, która miała miejsce, o emocjach, które jej towarzyszyły oraz umożliwić dziecku samodzielne wyciągnięcie wniosków i wypracowanie rozwiązania problemów.
Bardzo pomocne jest zadawanie pytań:
Co się wydarzyło?Jak myślisz, co spowodowało to, że tak się stało?Z jakiego powodu to zrobiłeś?Co się stało potem?Jaki skutek przyniosło twoje zachowanie / twoja decyzja?Jak się czujesz w związku z tym, co się wydarzyło?Czego się nauczyłeś?Jak możesz to wykorzystać w przyszłości?Co możemy zrobić następnym razem?Jakie masz pomysły na rozwiązanie tego problemu?
Jeśli na zadane przez Ciebie pytania, dziecko odpowiada „Nie wiem”, to wciąż nie powód, by spieszyć z gotową odpowiedzią! Pytajmy do skutku, motywując dziecko słowami „Jestem pewna, że wymyślisz”
Tekst powstał na podstawie “Pozytywnej Dyscypliny” Jane Nelsen.